Pierwsze krakowskie Stowarzyszenie kucharzy do którego udało nam się dokopać w archiwach to oficjalnie zarejestrowane w 1904 roku Stowarzyszenie Kucharzy w Krakowie. Mamy dodatkowo kilka zdjęć członków tegoż Stowarzyszenia. Niestety nie wiemy co się stało z tym, że Stowarzyszeniem między 1906 a 1907 rokiem. Mamy nadzieje, że niebawem uda nam się zdobyć informacje.
Jest rok 1907. W Krakowie powołano do życia Stowarzyszenie Własnej Pomocy z Katolickich Kucharzy z siedzibą w tym mieście. Jednym z pierwszych kroków po rozpoczęciu działalności Stowarzyszenia było powołanie komórki organizacyjnej, która miała na celu stworzyć ramy organizacyjne Stowarzyszenia. Byli w niej bardzo znamienici ludzie znani w szerokich kręgach towarzyskich i kulturalnych Krakowa. Ufundowali oni dla Stowarzyszenia przepiękny, ręcznie haftowany sztandar, na którym z jednej strony na białym tle widnieje scena z WIECZERZY PAŃSKIEJ, HERB KRAKOWA a także napisy Z BOGIEM I OJCZYZNĄ oraz STOWARZYSZENIE WŁASNEJ POMOCY KATOLICKICH KUCHARZY KRAKÓW ROK 1907. Z drugiej zaś strony na amarantowym tle wyhaftowana jest postać modlącego się św. Idziego patrona kucharzy i ludzi jeść dających oraz wizerunek orła w koronie i rycerza na koniu. W gronie fundatorów znaleźli się ludzie z ówczesnych elit i władz Krakowa. Jednym ze znamienitszych fundatorów był biskup krakowski Jego Ekscelencja Kardynał Stefan Sapiechy.
Z czasem do Krakowskiego Stowarzyszenia zaczęli dołączać mistrzowie sztuki kulinarnej z innych regionów Polski. Był to rok 1918 bezpośrednio po odzyskaniu przez Rzeczpospolitą niepodległości. W okresie międzywojennym umacniano pozycję Stowarzyszenia. Jedną z form działalności Stowarzyszenia było wydawanie opinii o pracy, fachowości a także o postawie etycznej kucharzy i kuchmistrzów. Stowarzyszenie pomagało w doborze odpowiedniego personelu dla nowopowstałych restauracji. Właściciele restauracji chętnie korzystali z opinii wydawanych przez Stowarzyszenie. Nie tylko restauracje były zainteresowane współpracą ze Stowarzyszeniem. Bogate rodziny, które prowadziły ożywione życie towarzyskie zabiegały o referencje dla służby i personelu kuchennego. Opinia, którą uzyskiwali w Stowarzyszeniu uzupełniana wiedzą przekazywaną sobie wzajemnie przez pracodawców pozwalała zatrudniać dobrych i rzetelnych fachowców. Wiedza ta w znacznym stopniu przyczyniała się nie tylko do stałego podnoszenia standardu i jakości oferowanych usług gastronomicznych, ale również poszerzała wiedzę i sztukę kulinarną ludzi pracujących w tym zawodzie.
Po wybuchu II Wojny Światowej w 1939 roku postanowiono zawiesić działalność Stowarzyszenia, a sam sztandar ukryto. Przypuszcza się, że był ukryty i przechowywany w którymś z krakowskich kościołów. Po wojnie z różnych względów nie reaktywowano działalności Stowarzyszenia. Podnoszenie tematu wznowienia działalności było ograniczane i blokowane przez ówczesne władze. Powstawały za to różne inne organizacje takie jak związki zawodowe, cechy czeladnicze itp., które jednak nie były wstanie utrzymać wysokiej rangi tego zawodu. Wraz z upływem lat skutecznie sprowadzono zawód mistrza sztuki kulinarnej do rangi „garkotłuka”. Dopiero w 1991 roku grupa zapaleńców odnalazła sztandar Stowarzyszenia i na spotkaniu w krakowskiej restauracji Wierzynek założyła grupę inicjatywną, która postanowiła reaktywować działalność Stowarzyszenia. Oględziny sztandaru wykazały w jak bardzo złym stanie został on zachowany. Postanowiono, że musi on być poddany renowacji. W 1993 roku zobowiązano Zarząd Związku Zawodowego Kucharzy i Kelnerów do rozpropagowania idei renowacji sztandaru, przeprowadzenia zbiórki pieniędzy na ten cel oraz znalezienie wykonawcy. W tym celu wystosowano pismo do wszystkich restauracji i hoteli z informacją o odnalezieniu sztandaru, jego aktualnym stanie i potrzebie jego renowacji. W wyniku przeprowadzonej zbiórki uzyskano kwotę 14.000.000,-(czternastu milionów starych złotych). Renowację zlecono Spółdzielni PRL im. St. Wyspiańskiego, która ją pomyślnie przeprowadziła. Koszt renowacji wyniósł 12.500.000,- (dwanaście milionów pięćset tysięcy starych złotych), który został całkowicie pokryty ze zbiórki. Pozostałe pieniądze przeznaczono na wykonanie stojaka do sztandaru. Odnowiony sztandar został 29.10.1995 roku uroczyście poświęcony, w kościele św. Stanisława Kostki. Postanowiono, że sztandar powinien brać czynny udział w różnego rodzaju uroczystościach Państwowych, Kościelnych i Stowarzyszenia. W tym celu została wytypowana asysta honorowa w składzie: Zbigniew Kurleto, Edward Nykiel, Piotr Skowronek.
W 1997 roku w krakowskiej restauracji „Wierzynek” spotkali się szefowie kuchni i cukierni. Byli to członkowie założyciele, którzy powołali Stowarzyszenie Polskich Kucharzy i Cukierników Region Małopolska. Pragnęli oni kontynuować chlubne tradycje przedwojennego stowarzyszenia, mając nadzieje być godnymi spadkobiercami.
Skład tej grupy to:
- Zbigniew Sekuła – szef kuchni restauracji „Wierzynek”
- Zbigniew Kurleto – szef kuchni hotelu „Grand”
- Andrzej Pałka – szef kuchni restauracji „Dom Turysty”
- Marek Smuk – szef kuchni restauracji „Twardowska”
- Ryszard Korski – szef kuchni restauracji „Hawełka”
W 1999 roku Stowarzyszenie nadało tytuł członka honorowego – Jego Świątobliwości Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II. Podczas tego spotkania w procesji z darami kucharze ze Stowarzyszenia przekazali honorową bluzę kucharską Janowi Pawłowi II. Na ta niesamowita uroczystość przyjechało aż 200 kucharzy z całej Polski. W 2010 roku Stowarzyszenie Polskich Kucharzy i Cukierników region małopolska zmieniło się w inna organizację kucharską, o której piszemy poniżej. Została zmieniona nazwa organizacji, wybrano nowe władze, zmieniono i zmodyfikowano statut poprzedniego Stowarzyszenia oraz co najważniejsze zmieniono logotyp Stowarzyszenia.
I tak nadeszło nowe…
Dnia 26 lutego 2010 odbyło się zebranie założycielskie nowej organizacji kucharzy, która nosi nazwę: STOWARZYSZENIE MAŁOPOLSKICH KUCHARZY i CUKIERNIKÓW.
W zebraniu wzięło udział 18 kucharzy – założycieli. Poddano pod głosowanie 9 uchwał oraz wybrano trzy osobowy komitet założycielski, który dopełnił wszystkich formalności rejestracyjnych w sądzie. I tak dnia 20 października 2010 roku Sąd Rejonowy dla miasta Kraków wpisał nasze stowarzyszenie do rejestru organizacji. A prezesem Stowarzyszenia Małopolskich Kucharzy i Cukierników wybrano Marcina Polus. Stowarzyszenie Małopolskich Kucharzy i Cukierników jest kontynuacją misji i poczynań powstałego 1904 roku Stowarzyszenia Kucharzy w Krakowie oraz powstałego 1907 roku Stowarzyszenie Własnej Pomocy z Katolickich Kucharzy z Krakowa. Pragniemy kontynuować chlubne tradycje przedwojennych Stowarzyszeń, mając nadzieje być godnymi spadkobiercami.
Główne cele Stowarzyszenia :
– promocja sztuki kulinarnej i popieranie nowych trendów w gastronomii
– integracja środowiska kucharzy i cukierników
– popieranie rozwoju kuchni regionalnych
– współtworzenie nowego modelu kształcenia młodych kucharzy w porozumieniu z władzami i szkołami
– reprezentowanie interesów zawodowych członków Stowarzyszenia,
– popieranie sztuki kulinarnej i cukierniczej,
– kultywowanie narodowych tradycji kulinarnych i cukierniczych,
– zapoznawanie z nowymi trendami w gastronomii i cukiernictwie,
– poznawanie tradycji kulinarnych innych narodów.